Laatste reacties
Hieronder vind je een overzicht van de laatste 100 reacties
Dag Roeland, wat geweldig dat jullie deze wandeling hebben volbracht. Weer een belevenis die jullie kunnen toevoegen aan jullie levensverhaal. Nu nagenieten en vooral afkicken. De kuiten zullen wel gespannen zijn.
Ola Buen Camino, ik blijf t roepen hoor!
Geniet van jullie laatste dagen ennuh.....hou dit prachtige gevoel vast!
Ik ga jullie verhalen missen, het was n verlengstuk van mijn tocht!
900 km in 40 dagen: twee getallen die op zichzelf weinig betekenen. Hoewel, nu ik erover nadenk: 40 dagen is natuurlijk het aantal dagen dat Jezus in de woestijn door de duivel in verzoeking werd gebracht. Jezus trapte daar niet in en jullie hebben je ook niet in verzoeking laten brengen tot voortijdig de pijp aan Maarten geven. En of jullie verlost zijn van den boze, dat zullen we wel merken als jullie weer thuis zijn. Heerlijk om deze ervaring voor altijd in je geheugen opgeslagen te hebben: je kunt het telkens wanneer je maar wilt oproepen, ook zonder op je mobieltje naar foto's te kijken.
Net als Ewout verheug ik me trouwens zeer op het familieweekend. Jullie kunnen een mooie presentatie geven met dat megascherm. Geniet nog van een fijn weekend en goede thuisreis!
Mooie woorden over deze onvergetelijke ervaring!! Geniet van jullie laatste vakantiedagen!!
Wat kan je toch prachtig schrijven!
Geweldig gedaan hoor kanjers, nu nog meer genieten van de rust!
En idd Roeland het brengt je innerlijke rust en relativering....kunnen we nog ns n boom over opzetten!!!!
Eind goed, al goed!
Nog ff nasudderen en dan weer in de waan van het dagglijkse leven?
Genieten jullie er maar van! En mag het naklinken heel lang!
Super dat jullie deze tocht hebben volbracht. Geniet nog van de laatste dagen in dit schitterende land. Heel veel suc6 op de terug reis naar huis. En hopelijk kunnen we een keer nagenieten van jullie geweldige ervaring. Groetjes René en Diana
('Op de blog van Annemiek' bedoelde ik natuurlijk...)
Natuurlijk begrijp ik dat het om de totale beleving gaat, Roeland! Het opstellen van die Top-3 lijstjes leek me gewoon een aardige manier om samen nog eens terug te kijken op alle ervaringen van de afgelopen weken, in de vorm van een soort spelletje. Maar ik snap natuurlijk dat de waarde van de reis ‘m nou juist zit in het totaal van dat hele netwerk van ervaringen, indrukken, ontmoetingen, et cetera.
Ik schreef het laatst ook al op de dag van Annemiek, en nu schrijf ik het aan jullie: ik kijk er al naar uit om jullie tijdens het familieweekend weer in levenden lijve te zien, en nog meer te horen over jullie ervaringen.
Geniet van de rust, en neem het er nog even lekker van. (Zet de fles nu maar klokkend aan de mond!)
Mooi om te zien hoe de grote reis langzaamaan overgaat in een vorm van vakantie. Jullie bouwen het heel geleidelijk af. Het ziet er trouwens wel indrukwekkend uit hoor, dat ‘Dag 41’ in de titel. Ook mooi om dat merktekentje op het landkaartje te zien, zo helemaal aan de rand van het continent. (Ik heb ooit eens met mijn poten in de Stille Oceaan gestaan, in Californië. Ik vond het een machtig gevoel om heel Amerika in mijn rug te voelen drukken.)
Misschien een leuke bezigheid voor de komende dagen: het opstellen van Top-3 lijstjes. De Top-3 van de mooiste momenten, de Top-3 van de zwaarste momenten, de Top-3 van de vreemdste pelgrims, de Top-3 van de mooiste albergues, de Top-3 van de hardste snurkers, de Top-3 van de lekkerste maaltijden, en ga zo maar door. Het lijkt me dan het leukste om eerst elk apart in gedachten zo’n Top-3 samen te stellen, en ze dan te vergelijken. Maar goed, het is maar een suggestie!
Veel plezier nog! Straks kunnen jullie lekker op jullie lauweren gaan rusten.
Morgen het laatste loodje. Jullie snoeptrommel is dan weer goed bijgevuld, zou ik denken!
Geniet ervan. Wat een belevenis!
Ach ja, hou het nog maar even vast. Rustig aan. 't Is mooi!
Stilistisch onderzoek toont aan dat, naast jullie spieren, pezen en gewrichten, ook de woordenschat aan vermoeidheidsverschijnselen begint te lijden. Zo lees ik in een bestek van vier regels vijf keer het woord "enorm". We noemen dit "superlatieveninflatie"; het verschijnsel is vooral bekend van Chinese restaurants, waar de eenvoudigste schotel die je kunt bestellen luistert naar de naam "Nasi speciaal".
Nog twee kleine etappes dus. "Wollen heisst können", en dat geldt zeker voor jullie, nu al bijna zeven weken vrijwel non-stop onderweg. "Finis coronat opus", zeggen de Romeinen: "Het einde zet de kroon op het werk." Die kroon zal jullie vast prachtig staan!
Mooie verhalen wat een ervaring zal dat zijn! Fijn dat het goed ver-loopt. Liefs uit Utrecht
He buurtjes top . Altijd prachtig de oceaan die enorme krachten enorme golven en geweld tegen rotsen aan. Pure energie.( doen ze trouwens al onderzoek na energie uit golfslag) Einde van de tocht inzicht.Leuk dat jullie zo genieten van die kleine dingen uit de natuur. Meer hebben we echt niet nodig. Geeft ons gratis energie voor de laatste toch wel beetje loodjes.En dan toch misschien die lekkere duik in de oceaan. Verfrissend.Nog heeeeeeeeel even en dan lekker naar huis.Succes met de laatste meters en hop naar de hollandse pot,andijviestamp met spekjes.Lieve groetjes jet van de villapatijnflat
Gisteren dacht je al een keer aan de bloemen in je tuin, aan het dicht bij Jelmer en Eva zijn, aan een echte Nederlandse hap, en daarnaast lijkt de vermoeidheid steeds sneller toe te slaan: het heeft er alle schijn van dat het idee van naar huis gaan steeds aantrekkelijker begint te worden. Maar intussen weten jullie nog steeds te genieten van al het moois om jullie heen, en hebben jullie nog steeds leuke ontmoetingen. Ga nog even lekker door met het vullen van die snoeptrommel vol herinneringen en ervaringen, geniet morgen van de aankomst bij de oceaan, en neem het er dan nog even flink van!
Je kent het verhaal van de marathon in Londen in 1904: die man die met een enorme voorsprong bij de eindstreep dacht te zijn en toen hoorde dat hij nog een paar honderd meter verder moest, waarna hij instortte. Ik hoop dat ze geen dam gebouwd hebben in Finisterre om "het einde van de wereld (of, iets minder hoogdravend, 'van het land')" nog net even een eindje op te schuiven. Ik denk dat de vloeken die je nu binnensmonds mompelt, dan met orkaankracht over de Atlantische Oceaan zullen schallen.
"De geest draagt het lichaam" en niet andersom. Zo is het bij iedereen en dus ook bij jullie. Een paar weken geleden haalde ik het Chinese spreekwoord aan: "Wie honderd mijl moet lopen, moet negentig als de helft beschouwen." Jullie zien nu dat dit klopt als een bus.
Het heeft ook zijn goede kanten: blijkbaar is de spanningsboog nu zo ongeveer aan zijn eindje en dan wordt het ook weer extra fijn om naar huis te reizen en straks in je eigen vertrouwde bed te ploffen, je eigen pantoffels te dragen, in je eigen tuin te zitten enzovoort.
Dat twee keer per dag warm eten: wat een feest is dat. Met kamperen doen wij dat ook regelmatig: 's middags in een stadje op een plein een bordje spaghetti wegdraaien en dan 's avonds voor de tent nog een keer. En dan niet met een lullig glaasje karnemelk, nee, lekker wijn!
Over dat voetballen zou ik me maar gedeisd houden tegenover die Braziliaan. We moeten nog maar afwachten of Nederland zich weet te plaatsen voor de komende EK. Voorlopig is de stand Brazilië-Nederland bij het WK 5-0 en ik vrees dat ik niet meer ga meemaken dat die 0 een 1 wordt. Waar we wel kampioen in zijn, is finales WK verliezen: drie keer! Dat kan niemand ons nazeggen!
Tot besluit: "Always look on the bright side of life". In plaats van je beste beentje steeds voor te zetten (wat inderdaad verdraaid lastig is), moet je maar eenvoudigweg steeds het ene been voor het andere zetten. En een tip voor een "oorwurm": kedèng kedèng van Guus Meeuwis, jullie held. Dat speelden ze ook toen wij in Rotterdam de marathon liepen, Roel. Boesj!
Zo langzaamaan begint de pijp wel een beetje leeg begint te raken! Zou dat enkel en alleen komen door het feit dat het Grote Doel al achter jullie ligt? Met andere woorden, zou het ook zo geweest zijn als Santiago op dit moment nog vóór jullie lag? De psyche van de sportman (en sportvrouw) is van minimaal even groot belang als de fysiek, schat ik.
Hebben jullie die Braziliaan, nadat het eten eenmaal binnen was, nog even hartelijk uitgelachen om dat 7-1 verlies tegen Duitsland?
Het betreden van het plein in Santiago moet een machtig moment geweest zijn, maar het zien van de oceaan lijkt me ook geweldig. Als je na al die honderden kilometers gelopen te hebben ineens niet meer verder kan, dan heb je ook letterlijk een eindpunt bereikt. Dat lijkt me mooi. (Ik weet nog dat we bij onze fietstocht naar de Alpen op de top van een heuveltje kwamen, en vanaf dat punt ineens het Meer van Genève zagen liggen. Dat was ook een mooie ervaring. Kun je je dat ook nog herinneren, Roel?)
Ik was even weg en lees nu Hoera het doel is bereikt. Gefeliciteerd en de samenwerking is nog steeds goed, dat kan niet meer stuk ( dat huwelijk) Nu nog de toe gift er bij. Een hele ervaring rijker: dat kunnen ze jullie nooit meer afnemen. Geniet nog samen!
SUPER!!!!!! GEFELICITEERD!!!
Beste Marga en Roeland,
Hartelijk gefeliciteerd met het behalen van de Camino!!!
Ik heb genoten van jullie reisverhalen, dank daarvoor.
Groetjes,
Ankie
Roeland, wat lief dat jullie aan mama/tante Addie denken. Alles komt goed!
Namens de nichtjes; ook wij volgen jullie blog trouw en genieten mee, gefeliciteerd met het behalen van de eindstreep en veel genot nog met het vervolg!
Kanjers zijn jullie: gefeliciteerd!
Komende week rustig een beetje afkicken: 'gewoon' lekker lopen zonder dat ene heilige doel. Geniet van de tocht naar de oceaan. Stoppen zodra het zoute water de schoenen inloopt.
Buen camino!
Suus en ik zijn inmiddels weer geland in het gewone leven. Succes met de tocht naar zee. Ik hoop dat je de regenhoes niet nodig zult hebben!
Ha Roeland en Marga,
Gefeliciteerd met het bereiken van jullie hoofddoel! Ik heb op Annemieks blog de mooie selfie van jullie vieren voor de kathedraal gezien. Je glunderende snuit is legendarisch, maar op deze foto staat hij wel heel karakteristiek te glimmen; je geeft bijna licht!
En vandaag hebben jullie de eerste etappe naar Finisterre gedaan. Ik denk dat je die tocht maar als een soor "cooling down" moet beschouwen, of (om in sporttermen te blijven) als het uitbollen na de finish. Na al die weken hup in één keer in het vliegtuig weer naar huis: dat zou niet gaan. Zo'n tochtje (nou ja...) van 100 km is dan een lekker bakje aardbeien met slagroom na een enorme Spaanse maaltijd. Ik hoop dat die laatste hapjes jullie net zo goed smaken als de hoofdmaaltijd!
Wat n feest he in Santiago!
Knap gedaan hoor kanjers!
Jullie mogen echt TROTS zijn!
Het is zo bijzonder en herkenbaar om jullie verhalen te lezen!
We hebben straks heel wat bij te praten!
Op naar Finistere, gaan de schoenen de zee in????
zoveel mensen, zoveel verhalen...allemaal datzelfde pad, die lange reisweg... al die mensen die het nu eindelijk eens zelf willen ontdekken...en jullie hebben het gedaan.
wat een bijzondere belevenis voor jullie.
hartelijke groeten en nog enorm veel verrassingen toegewenst (leuke hoor). Marjo
Lieve Roeland en Marga, ik geniet nog steeds met volle teugen van het feit dat jullie zo genieten, dat jullie het allemaal zo intens beleven. Wat had ik het graag gezien, dat moment dat jullie daar hand in hand het plein opstapten. Ik kan me slechts een vage voorstelling maken van wat er door jullie heengegaan moet zijn.
Roel, wat is het toch mooi dat de emoties bij jou zo aan de oppervlakte zitten. Ik vind dat een geweldig mooie eigenschap.
Ik denk dat jullie leven na deze reis voorgoed veranderd zal zijn. Jullie hebben samen een droom gehad om de Camino te gaan lopen, en jullie hebben het samen ook daadwerkelijk gedaan. Die gedachte zal voortaan met jullie mee blijven reizen.
Het is vreemd: ik heb zelf geen meter gelopen, maar ik gloei van trots.
Lieve Marga en Roeland, van harte gefeliciteerd met deze fantastische prestatie en beleving!! Super gaaf om deze verhalen te lezen en jullie foto's te bekijken. Elke dag keek ik na mijn diensten snel of er al weer een verhaal was. Nu nog verder lopen.....geniet!! liefs Ilona
Als ik jullie verhalen zo lees, dan is de gehele reis een bijzondere ervaring geweest en heeft het denk ik heel veel met jullie gedaan. Al die bijzondere momenten, die steeds weer verschenen in een andere vorm. De onwetendheid of het zou gaan lukken en hoe het zou gaan, en dan de overweldigende emotie als het einddoel behaald wordt. Niet alleen vanwege het behalen van het doel, maar waarschijnlijk om diverse redenen meer.
Ik ben blij voor jullie dat jullie dit zo samen hebben kunnen ervaren! Een periode om nooit meer te vergeten...
In één woord.. geweldig! Wat een prestatie!!! Wat mogen jullie ongelofelijk trots zijn!! Maandenlang toegeleefd naar deze bijzondere en onvergetelijke reis.. En dan staan jullie daar, op het plein van Santiago!! Geweldig goed gedaan!
nil volentibus arduum!!
Geweldig dat jullie goed zijn aangekomen, jammer voor ons dat de verhalen straks zullen gaan opdrogen. We hebben wekenlang in gedachte met jullie meegewandeld en enorm genoten van alle verhalen.
We hebben even nagezocht hoe het zit met 'krolse' stieren. Hier in Noordholland zeggen we dat een koe 'tochtig' is en een stier 'bronstig'. waarvan akte.
Geniet van jullie laatste dagen naar de kaap en sterkte met het afkicken daarna. We spreken elkaar vast wel om alles nog een keer te horen, dat is goed voor jullie verwerking :). Groeten en dikke zoen van Simon en Tineke
YES, gehaald!!!
En wat n bekende foto's!
Geniet er van, wat een euforie krijg je over je he!
Het is echt de kers op de taart!
Geniet ervan kanjers!
Geweldig , dat jullie gearriveerd zijn.
Nu nog afkicken of gaan jullie door?
Gefeliciteerd met de aankomst in Santiago!!!!
Super om alles te kunnen volgen, nu op naar de kaap!!
Ik zag op de blog van Annemiek de foto van jullie vieren, op het plein voor de kathedraal. En ik schreef het al op haar blog: wat moet het een emotioneel moment geweest zijn om elkaar daar te treffen, aan het eind van zo'n geweldige reis. Goed mogelijk dat voorbijgangers even hebben stilgehouden om het tafereel te bekijken. Je zou er – zelfs als buitenstaander – toch een brok van in de keel krijgen?!
Gefeliciteerd met het bereiken van Santiago. Gefeliciteerd met het geweldige cadeau dat jullie jezelf hebben gegeven: de onvergetelijke ervaring van deze prachtige reis. Dikke knuffel voor jullie beiden.
Wauw, 27 jaar! En dat daar vieren! Dubbel speciaal! Van harte gefeliciteerd!
Liefs, Jenneke
Dag Roeland en Marga. Ik wil jullie ook graag feleiciteren met jullie 27e trouwdag. Eerlijk gezegd was ik de tel in de loop van de tijd kwijt geraakt. Ik volg verder trouw iedere dag jullie berichten en kijk nu met spanning uit naar de ontknoping, hopelijk binnen enkele dagen. Wat een prestatie en wat een belevenis. Ik heb het iedere dag gevolgd en zal het net als jullie het jammer vinden, als het weer voorbij is.maae ik merk ook, dat jullie door de gezinsleden trouw gevolgd worden en wat is Facebook dan toch een uitvinding. Ik weet nog,dat we aan het Lago Maggiore zaten en de grens naar zwitserland over moesten om daar een moiezaam telefonisch contact met het vaderland tot stand te laten brengen via allerlei telefonistes. De wereld gaat toch ook vooruit. Goede aankomst gewenst, oom Jan
Van harte peregrino's met jullie huwelijk!
Een mooiere locatie bestaat niet!!!
Op naar Santiago met nog heeeel veeeel mooie momenten!
Dag bruidspaar, gefeliciteerd met jullie 27e trouwdag. Een wel heilig getal: het getal 3 tot zichzelf verheven. En 3 is natuurlijk het getal van de heilige drieëenheid (die trouwens helemaal niet in de Bijbel genoemd wordt, maar daarover zal ik jullie bij een andere gelegenheid aan je kop zeuren). Het is daarom wel heel toepasselijk dat jullie op derde dag na de dag van drie tot de derde in Santiago zullen aankomen. Voor het geval dat je denkt dat ik niet kan rekenen: de Grieken en Romeinen rekenden "inclusief", wat wil zeggen dat begin- en einddag van een periode meetellen.
Of er ook een edel metaal of steensoort aan 27 jaar huwelijk verbonden is? Geen idee. Maar laten we het houden op de schelp, dus parelmoer. Goede reis verder!
Tja, overtuigd van de eindstreep… Mag ik jullie er even fijntjes op wijzen dat Lieuwe Westra in 2013 tijdens de laatste etappe van de Tour, toen het peloton al over de Champs-Elysées daverde, toch nog moest opgeven? Geintje hoor, natuurlijk gaan jullie het nu halen! Dat moet inderdaad wel een geweldig gevoel zijn, om te weten dat jullie over een paar dagen aan zullen komen op dat plein bij die kathedraal, en dat jullie daar dan alle riten zullen gaan beleven die horen bij het voltooien van de Camino!
Ook langs deze weg nog gefeliciteerd met jullie trouwdag. Een veldboeket van wilde roosjes lijkt me mooier dan een groot boeket dat bij de Fleurop vandaan is geplukt!
Hey Roeland,
Nooit gedacht ik dagenlang mijn bed in zou stappen na een verhaaltje van jou! haha
Erg leuk om jullie avontuur te volgen en vind het een super prestatie!
Geniet nog lekker.
Hee, gefeliciteerd. Met alles!
Hallo Roeland en Marga van Harte gefeliciteerd met jullie trouwdag. Geweldig knap wat jullie doen en meemaken,veel succes verder.
groetjes Harry,Annie
Hoi Marga en Roeland,
Alvast van harte gefeliciteerd met jullie trouwdag. Veel succes met de laatste lootjes. Groet Joop en Truus
Ha die Roeland en Marga,
Ik lees met jullie mee. Wat een emoties komen er kijken bij zo'n enorme prestatie he? Want dat is het!
Ik vind het knap. Ga zo door en veel succes samen!!!
Liefs,
Jenneke
Nu eindelijk dan een reactie van een totaal iemand anders.Wandel zelf ook maar geen lange afstand van weken. Begrijp wel wat al dat buiten zijn en met z'n twee dit beleven met je doet.De totale rust en eenvoud. Dat zouden meer mensen eens moeten doen.Leuke verhalen en de reactie van de andere lezers vind ik ook leuk om te lezen,geinig zelfs.Dat jullie het gaan halen wist ik van te voren al. Goed voorbereid en geestelijk sterke mensen en onderweg wordt dat alleen maar beter en sterker.En samen ben je sterk.Leuk dat het jullie bevalt zou zeker nog effe doorlopen. Alles staat en draait hier gewoon door met onze tijdelijke nieuwe buurman.En het boek wild is zeker een leuk boek om te lezen.Nu nog effe een klein stukje lopen en je kunt een duik in de zee nemen.Een heel andere mindverfrissing. Zet 'm op kilometer vreters.PS hoe gaat het met de schoenen?lieve groetjes jet van de villaflat
Wat leuk, groeten van Jaquelien! wist niet dat ze ook de Camino liep. heb gehoord dat ze weg is uit het Meander.
Mocht je haar weer tegenkomen: hartelijke groeten terug natuurlijk!
Die 1e Pinksterdag 2010, en de dagen die daarna kwamen, zullen ons altijd bijblijven, dat is absoluut zeker. Natuurlijk heb ik er vandaag ook weer bij stil gestaan.
Ik heb vandaag ook even een moment gehad dat het even niet echt lekker meer ging. Ik heb namelijk de Sallandse Heuvelentocht gereden. Van een heel ander kaliber natuurlijk dan die Luik-Bastenaken-Luik die jij vorig jaar gereden hebt, maar ik ken mijn beperkingen. Bij de tweede beklimming van de Holterberg (ik weet het, de term ‘berg’ is natuurlijk een beetje lachwekkend) schoot de kramp in mijn bovenbenen. (Gerard en Roeland zullen nu ongetwijfeld terugdenken aan die memorabele dag in de Ardennen van een héél lange tijd geleden.) Ik ben wel goed boven gekomen, maar in de kilometers daarna lag de kramp voortdurend op de loer. Het was een mooie tocht in elk geval.
Heb je, toen Marga was geveld door de man met de hamer, ook weer triomfantelijk uitgeroepen ‘Ik voel niks!’? (Nog weer zo’n herinnering van die dag in de Ardennen. Ondergetekende zat aan een tafeltje in een café een beetje glazig voor zich uit te kijken, zich somber afvragend hoe hij in vredesnaam de rest van de dag moest gaan doorkomen, toen Roeland er nog eens goed voor ging zitten en vervolgens, met een sardonisch lachje om de lippen, de hierboven geciteerde woorden de wereld in slingerde.)
Volgens mij schreef ik een paar dagen geleden al dat ik het vermoeden had dat jullie na Santiago (nou ja, na Finisterre) gewoon door zouden gaan lopen. Het lijkt er nu op dat die voorspelling uit gaat komen. ‘Die zien we nooit meer… te-rug!’
Inderdaad Roel, de snoeptrommel raakt gaandeweg leger. Maar de trommel met herinneringen en ervaringen raakt steeds beter gevuld, en dat gaat nog elke dag door. En uit die trommel kunnen jullie straks altijd blijven putten, ook als jullie allang weer thuis zijn.
Dat was inderdaad even "cold turkey" gisteren: geen verhaal vanwege geen zin! Zijn er aparte compostella's voor mensen die trouw bloggen? Eén dagje overslaan wordt jullie vergeven, maar daar moet het wel bij blijven.
Je schrijft over Pinksteren van vijf jaar geleden. Vandaag is het weer net zo'n waanzinnig mooie dag als toen: een strakblauwe lucht en een graad of achttien. Het bepaalt ons extra bij de laatste week van papa, toen het ook de hele week zo prachtig mooi weer was.
Man met de hamer, inzinkingen, pashoogte, uitbollen: het is wel heftig allemaal! Dat lege gevoel, als "je benen worden doorgesneden", ik heb het vele malen meegemaakt. En toch is het iedere keer weer nieuw, en ben je weer verbaasd dat het gewoon niet meer wil. Gelukkig kom je er ook wel weer bovenop, al dan niet met een paar Marsen, maar die heb je waarschijnlijk niet in Spanje.
Spannend dat jullie morgen het magische honderd kilometer punt passeren. Je zult wel het idee hebben dat je aan een soort afdaling bezig bent. Dat maakt het des te prettiger dat je nog een toetje hebt, in de vorm van de tocht naar Finisterre, waar Annemiek en Suus naar toe onderweg zijn.
Top kanjers!
Wat n feest van herkenning om jullie verhalen te lezen!
Wat n prachtig stuk hebben jullie er net op zitten zeg, ik heb er ook zo van genoten!
Zet hem op, Santiago komt in zicht!!!!!
Jongens, dit kan toch niet?
Simon is helemaal van slag en zat huilend achter de laptop.
Julllie dagelijkse berichtjes zijn onderdeel geworden van onze routine. We zijn verslaafd geraakt...
RB en MM, jullie laten ons toch niet verbijsterd achter zonder nieuws? Daar zien we de hele dag al naar uit!
We genieten enorm van jullie reisverhalen en petje af hoor voor jullie loopprestaties. Zet hem op he gedurende de laatste fase en laat jullie niet verleiden tot drogering. Gewoon op eigen kracht doen. Heel veel plezier nog. Groeten van Simon en Tineke
Maar daar gaat zomaar niet, wat moeten wij met zo'n leegte. We zijn inmiddels allemaal helemaal geconditioneerd op een verhaal!
Broer Ewout was me voor met zijn uitleg van de uitdrukking "ergens Gallisch van worden". Ik kende de verklaring van de uitdrukking ook niet, en ben op dezelfde site gekomen. Wat zouden we zijn zonder google, onze beste vriend?
Jullie worden tot nu toe relatief gevrijwaard van narigheid met blessures enzo. Ik lees af en toe wat over 's nachts opspelende knieën, maar het lijkt allemaal mee te vallen. Terecht zijn jullie trots dat jullie als slakken (vergeef me de vergelijking) met jullie hele hebben en houden op je rug van A naar B lopen en niet als luxepaardjes jullie bagage laten vervoeren. Maar denk je eens in hoe Romeinse legioensoldaten dat vroeger deden. Die hadden 40 (veertig!) kilo bagage op hun rug, en liepen 40 km. per dag. En na aankomst geen koel bier! Nee, eerst een kamp opslaan, gracht graven, palissade in de grond slaan en dan wat balkenbrij met kniertjes naar binnen duwen. Volgende ochtend eerst het kamp afbreken, palen uit de grond trekken en op een kar laden en dan weer verder. Wat bezielde die lui toch? Wonen ze in het mooiste land ter wereld, en moeten ze zo nodig onze moerasdelta gaan veroveren.
Ik ben wel razend benieuwd wat er op 22 mei 2015 gebeurde. Kun je een hint geven? Hebben jullie een ansichtkaart of whats-app van de paus gehad?
Marga , de laatste sacred dance ochtend van dit seizoen.
Je moet de groeten van allen hebben, vol bewondering dat jullie al zo ver gewandeld zijn. We gaan er vanuit dat jullie deze intense tocht samen zullen volbrengen! Lieve groeten Ziska
Op 22 mei 2015 liepen Roeland en Marga naar O Cebreiro. Ik vermoed dat je daar op doelt? (Geintje hoor.)
Overgenomen van etymologiebank.nl:
gallisch bn. ‘kregelig’
Nnl. (barg.) gallisj ‘misselijk’ [voor 1940; Moormann], gallisch ‘knorrig, kregelig’ [1984; van Dale HN].
Ontleend aan West-Jiddisch challisj ‘misselijk’ < Hebreeuws ?all?š ‘zwak’. Volgens Endt 1972 zou het gaan om een speelse vervorming van geil, met de bijgedachte aan de Gallische haan, het symbool van Frankrijk; volgens Endt 1974 gaat het echter om een “uit joodse mond opgevangen en verkeerd geduid” challisj ‘misselijk, naar’. De verklaring dat gallisch hetzelfde woord zou zijn als Gallisch ‘uit Gallië, Frans’, dat een negatieve bijklank heeft gekregen, is in ieder geval pseudo-etymologie; de schrijfwijze met -sch zou met deze associatie kunnen samenhangen, maar is wel gebruikelijk voor woorden uit het Jiddisch en Hebreeuws.
(In de gekopieerde tekst is cursivering etc. verloren gegaan. Daardoor is de tekst wat lastiger leesbaar.)
Zo, weer wat geleerd!
Toegegeven, jullie lopen elke dag een heel eind, maar om nou te spreken over ‘de eerste paar honderd KILOmeter’! Jouw struisvogelmomentje, zullen we maar zeggen!
Fijn dat het bedwingen van die pukkel zo goed verliep, en dat dat pijntje in de knie zo snel weer is weggezakt. Als ik het goed begrijp zijn er veel mensen die na het bereiken van Santiago de reis meteen kunnen voortzetten naar Lourdes!
Villafranca!!!! Yeah, herkenbaar! Was je in herberg ave fenix?
Wij vonden t daar zo bijzonder!
Kanjers geniet! Ik volg jullie op de voet!
Buen Camino????
Wat mooi om jullie verhalen te lezen....en Roel wat een bijzonder en liefdevol gebaar naar je ouders toe....respect voor jullie ondernemende tocht.....ik wens jullie alle goeds en nog veel bijzondere momenten....in liefde en licht verbonden Marion
Roel wat een bijzonder gebaar naar je ouders toe en dat je dit zomaar met ons wil delen, geweldig heel mooi!!
Wat een blauwe luchten! Wij zagen het vorig jaar in een miezerige regen, grijze luchten en poncho aan. Dat maakt groot verschil voor de emotie!
Wat een offer om dat achter te laten, maar wat een dankbaar gebaar naar papa en mama. Hun vertrouwen heeft je veel gebracht!
Prachtig!
Dit is de gedachte van het pelgrimeren!
Lieve broer, je verhaal over de medaille heeft me diep geraakt. Ik weet nog heel goed hoe ontroerd mama was toen jij die medaille aan haar gaf; je hield er toen een kort en indringend toespraakje bij. En nu ligt hij daar in Spanje, als symbool van je dankbaarheid tegenover papa en mama. Wat een prachtig gebaar.
Ik kan maar één ding zeggen: Wat mooi, Roel.
Allemachtig, dat is een bepaald een schokkend bericht. En het getuigt van moed dat jullie de "omertà" durven te doorbreken. Worden jullie niet uitgekotst door de rest van het pelgrimspeloton? En hoe zit het met de ouwel en het wijwater die onderweg aan de (goed)gelovigen verstrekt worden? Zijn er al vrouwelijke pelgrims met hardnekkige baardgroei en een diepe basstem gesignaleerd?
Problemen te over, bijvoorbeeld: hoe lang is dit al aan de gang? Is er sectie gepleegd op het onthoofde lichaam van de H. Jacob toen dat uit het Heilige Land naar Santiago werd getransporteerd? En zijn nu alle uitgereikte diploma's en speldjes in één klap verdacht of zelfs ongeldig?
Tot slot: wie controleert de controleurs? Dat RB en MM (hun moed staat niet ter discussie) "met de hand op het hart" beweren nooit uit de pillenpot te hebben gesnoept, dat hebben we vaker gehoord, is et niet? "Qui s'excuse, s'accuse", zeggen de Fransen, "Wie zich verontschuldigt, beschuldigt zichzelf." Nou ja, wie van u zonder zonden is, werpe de eerste steen. En dat zal ik zeker niet doen, gezien mijn AFGEBROKEN
Eigenlijk hebben we het altijd al geweten, maar nu is dus het bewijs geleverd: ook de wandelsport is doortrokken van de doping. Wat we altijd hebben gevreesd, blijkt nu inderdaad bewaarheid te worden. Is er dan niets meer heilig?
Dank aan de dappere onderzoekers RB en MM. Zij hebben het aangedurfd om deze beerput open te trekken. Welke onthullingen zullen er nu nog gaan volgen, nu het hek eenmaal van de dam is? De Camino-volgers houden het hart vast. Dit is nog maar het begin, zo valt te vrezen.
leuk weer even te lezen hoe het jullie vergaat, veel plezier nog!
Hallo Roeland en Marga,Weer terug van weggeweest geniet ik van jullie verhalen en reis in gedachten mee. Wees lief voor de voetjes en spreek ze bemoedigend toe.Ik neem m'n petje af voor jullie. Goede reis verder en veel mooie indrukken.Liefs van Ilma.
Die brug waar je over schrijft doet me denken aan een scène uit Monty Python and the Holy Grail, waarin de ridders van King Arthur een aantal moeilijke vragen moeten beantwoorden om een brug over te mogen steken. (Voor de broodnodige ontspanning hierbij een link naar de bewuste scène: https://www.youtube.com/watch?v=cV0tCphFMr8.)
Mooi wat je schrijft over het beleven van elke kilometer, en wat het lopen met je doet. Ik heb zo’n voorgevoel dat de aankomst bij het Cruz de Fierro ook een emotioneel momentje zal gaan worden! Daar wordt het feit dat je door het lopen van de Camino onderdeel bent geworden van een lange historie wel héél tastbaar.
(Tjonge, wat zou ik graag even een paar kilometer (niet teveel natuurlijk, ik ben geen getrainde loper) met jullie meelopen, om heel even een idee te krijgen van wat jullie allemaal zien en ondergaan.)
Hallo Roeland en Marga, bij de Plaza Major is idd het oude gemeentehuis van Leon. Het nieuwe is een modern gebouw een stuk verder op. De Plaza major is een mooi plein in het oude gedeelte van Leon. Als wij jullie verhalen lezen krijgen wij ook al weer trek om te gaan. Ook de omgeving van Leon heeft zijn charme . Veel suc6 voor de 2e helft van jullie tocht. We blijven jullie met veel plezier volgen. Gr. René en Diana.
Ik krijg steeds sterker het vermoeden dat we jullie gewoon niet meer terug gaan zien! Als jullie straks zijn aangekomen in Santiago, stappen jullie vervolgens gewoon weer verder, op weg naar verre verten. Als jullie dan maar wel trouw door blijven bloggen!
Buen Camino, oh wat ben ik jaloers op jullie!!! Ik wil terug! Het is allemaal zo herkenbaar wat jullie schrijven, geluid van schoenen en stokken! Het leven uit je rugzak: wat heb je weinig nodig he!???? De contacten onderweg en de rust.....heerlijk! Ik kan je vertellen dat die rust, ik noem het ZEN, die blijft thuis ook nog hangen hoor! Jullie mogen trots zijn op jezelf! Blijf genieten van alle belevenissen!!!!! Hou vast! Maar dat gaat vanzelf! Zet hem op kanjers!!!!
Het blijft zo leuk om jullie verhalen en de pakkende beschrijvingen te lezen! Over de helft inmiddels, las ik! Geniet van al het moois wat nog komen gaat!
Hebben jullie 25 kilometer in de invloedssfeer van León gelopen? Pfoe, dan zijn er denk ik wel mooiere etappes geweest. Het moet dan wel een verademing zijn om eindelijk weer op het platteland terug te komen.
Ik had over dat struisvogelnest heen gelezen. Pas door de reactie van Karien zag ik het ook. Beginnen jullie misschien een beetje te hallucineren door het lopen? Heeft endorfine ook zulke uitwerkingen? Trouwens, je zou nog een keer wat meer vertellen over dopinggebruik tijdens de Camino. Ik ben benieuwd! Ben je embedded gegaan, en doe je nu een participerend onderzoek?!
Ik moest zo lachen na het lezen van je stukje!
Een struisvogelnest op de kerk!?! Dat is wel heel bijzonder!!
Al op de helft!! Wat gaat dat snel! Dappere stappers!
Fijn voortzetting van de andere helft, dat gaat zeker lukken!!
Dag Marga en Roeland,
Ik kan me je laatste verzuchting goed indenken: hoe moeten jullie in vredesnaam weer aan de tredmolen van het gewone leven wennen? Je schijnt apps te hebben waarmee je het parcours van wielerwedstrijden als Luik-Bastenaken-Luik op een scherm kunt projecteren, en dan zelf op je hometrainer kunt zitten trappen waarbij je het parcours virtueel voorbij ziet komen. Misschien is er ook wel een markt voor zo'n app voor de Camino. Dan kunnen jullie twee loopbanden in de woonkamer zetten, en met een pilsje en een bakje chips onder handbereik nog eens een etappe overdoen. Dan heb je bovendien geen last van opdringerige Amerikanen die ten onrechte teveel plaatsen reserveren in de herberg.
Maar zonder gekheid: jullie leven nu in een soort universum dat min of meer buiten de gewone tijd staat, of er parallel aan loopt, zoals in de boeken van Murakami. En op een gegeven moment moet je weer terug naar het "gewone" universum. Toch is dat van later zorg: nu eerst maar in het heden blijven leven en lopen.
Ik ben gisteren met Eef bij mama geweest. Ze was helemaal in topvorm: vrolijk, lachen, lief kijken. Ik dacht werkelijk even dat ze me herkende, want ze zei tweemaal achter elkaar duidelijk "lul" tegen me! Het was heerlijk weer en we hebben de traditionele wandeling langs de uiterwaarden gemaakt. Op een gegeven moment zei ik tegen haar: "Ja, mama, maar je bent ook al 88." En daarop antwoordde zij: "Ik ben niet klein te krijgen." Verbazingwekkend toch?
Goede tocht verder,
Gerard
In het centrum van Leon zijn veel leuke en gezellige barretjes. Bij elke borrel krijg je tapas. Leon is voor ons een bijzondere stad. Hier kreeg ons leven een andere wending. Veel suc6 op jullie verdere reis. Gr. René
Leon is een prachtige stad, we zijn er al verschillende keren geweest. Hier woont een broer en een zus van Diana. Als jullie bij San Marcos komen moet je maar even om je heen kijken. Links op het plein bij de bankjes was Diana's eerste ontmoeting met haar familie, dus voor ons een bijzondere plek. Veel suc6 op jullie verdere tocht. Gr. René.
In de editie van Gent-Wevelgem van dit jaar werden de renners van hun fiets geblazen, en vandaag was het dus raak op de Spaanse hoogvlakte. Moesten jullie af en toe nog achter afgewaaide zonnehoeden aanrennen? (Gelukkig, zonnehoed schrijf je zonder tussen-n. Ik heb het even nagekeken op woordenlijst.org. Het zou toch al te dol worden als het zonnenhoed zou moeten zijn. Ah, de spellingschecker protesteert ook tegen de spelling zonnenhoed!)
De verkeerde schoenen aantrekken, hoe krijgt iemand het voor elkaar zeg! Ben je toch nog beleefd gebleven tegen deze amateur-pelgrim? Nou ja, gelukkig waren je schoenen niet ten hemel opgestegen.
Wat was (ik begrijp dat ik intussen de verleden tijd mag gebruiken) er eigenlijk aan de hand met de voet van Marga? Is dat probleem na vandaag uit de wereld, of blijft net nog opletten geblazen?
Morgen de aankomst in Léon, begrijp ik? Dan wens ik jullie alvast een goede aankomst en een goed verblijf in deze tweede grote stad op de route. (Volgens mij hebben jullie de hoogvlakte inmiddels ook wel een beetje gezien (en gehoord), of vergis ik me daarin?)
PS Zitten jullie in de albergue bij de twee broers hospitaleros met de pan paella? Hebben jullie ook moeten zingen?
Jullie lopen geen kinderachtige afstanden, wij doen het tot nu toe iets rustiger aan. Misschien willen jullie de Meseta nu wel achter je laten. Wij hebben daar ook hagelbuien, regen en storm gehad. Heb je geen capuchon, dat houdt de herrie wat tegen.
Ik ben daar altijd zo bang voor geweest, dat r iemand mijn schoenen zou pakken. Vorig jaar is en meisje haar schoenen zo kwijtgeraakt. Met nieuwe stappers liep ze de voeten vol blaren. Drama!
Beste Roeland en Marga, met rooie oortjes houd ik elke dag jullie belevenissen bij. Fijn, dat alles zo in het algemeen zo goed gaat, behalve dan vandaag die schoenen en die voet van Marga. Die voeten hebben dan ook wat te lijden en te verstouwen: je eigen gewicht en dan nog je rugzak. Ik heb wel eens medelijden met ze, want ze moeten ook nog het contact met de bodem opvangen. Maar jullie zijn echte optimisten en doorzetters; ik gad eigenlijk nooit erwacht, dat jullei aan een dergelijke tocht zouden beginnen. En dan zijn Annemiek en Suzan ook bezig met hetzelfde doel, maar dan vanuit een andere plek. Als ik jullie reis kan lezen lekker in een luie stoel achterover met een pot thee naast me en eventueel de kachel even aan, voel ik me stiekum rijk, maar benijd jullie voor je avonturen. Ik hou het bij en veel sterkte verder,
oom Jan
???= !!!!!!! ;)
Wauw Roeland en Marga wat een geweldige beleving en al ruim over de helft!!! Top.. en jullie nemen ons echt mee door het blog zo leuk bij te houden:)!
Sterkte met alle pijn(tjes) .... En geniet verder ????
Groetjes Nicole
Ha Roeland en Marga,
Wat een nachtmerrie: je schoenen weg. En wat stom dat die peenhaas dat zelf niet in de gaten had. Voortaan maar twee schorpioenen/drollen/kikkers/muizenvallen in je schoenen stoppen voordat je gaat slapen: dat zal zulke sukkels een lesje leren.
Ook schrikken van die voet van Marga. Schoenen kwijtraken is een ding, maar dan kun je altijd nog nieuwe kopen. Met voeten lukt dat niet. Fijn dat het vandaag weer beter ging.
Je verhaal over die bulderende wind doet me denken aan een van onze wandelweekends, in de buurt van Nijmegen, Roel. Ik weet nog hoe bekaf we werden van dat geloei in je oren de hele dag. Jeanette en ik hebben in de Apennijnen een keer in een berghut overnacht die met keilbouten van minstens tien centimeter diameter in het beton was vastgeschroefd, anders zou de hele hut wegwaaien. Volgens de eigenaar moesten schaapherders zich daar maar niet vertonen, want bij een beetje storm woeien de schapen gewoon door de lucht. Wij hebben dat maar als een broodje schaap beschouwd, maar nu ik jouw verhaal lees, ga ik het toch geloven.
466 km: dan zijn jullie al ruim over de helft. Gevoelsmatig zijn jullie dus aan de afdaling begonnen. Ik ben benieuwd of dat inderdaad lichter wordt. "Wie honderd mijl moet lopen, moet negentig mijl als de helft beschouwen", luidt een oud Chinees spreekwoord (ik verzin dit niet: het is het motto van een roman van Siegfried Lenz). Op die manier bekeken zijn jullie nog maar net begonnen, wat ook weer zijn voordelen heeft: nu heb je nog meer dan de helft van je reis tegoed!
Hartelijke groet,
Gerard
Fijn om jullie verhalen weer te kunnen lezen! En die uitsmijter over dopinggebruik, die maakt me alweer nieuwsgierig naar het vervolg!
Lieve Roel en Marga, de omvang of de reikwijdte van jullie avontuur begint steeds meer tot me door te dringen. Jullie hebben ervoor gekozen om jullie een paar weken onder te dompelen in een compleet andere wereld, waarin – naar ik aanneem – de dagelijkse dingen ineens mijlenver van jullie af liggen, waarin jullie volgens een compleet ander ritme leven, en waarin jullie elke dag weer nieuwe ervaringen opdoen. Wat moet dat geweldig zijn!
Hoe ver zijn jullie inmiddels weggedreven van de normale wereld? Roel, van jou weet ik dat jij normaal gesproken iemand bent die het nieuws goed volgt: interesseert het je nu nog ene moer wat er in de buitenwereld gebeurt? Of leven jullie echt helemaal in een eigen universum, met eigen normen en waarden? (Marga, of jij thuis ook zo’n nieuwsjunk bent als Roeland, dat weet ik niet zo goed.)
Over normen en waarden gesproken: wat naar dat de dubieuze praktijken van die valse peregrinos je zo van je stuk hebben gebracht. Het zijn uitzonderingen, moet je maar voor ogen houden.
Het was vandaag wel een echte uitputtingsslag, als ik het zo lees (onder het genot van een lekker kopje koffie, en met een goed gevulde koelkast bij de hand). Ik las laatst een boek (Butcher’s Crossing) waarin wat scenes voorkwamen bij het lezen waarvan ik gewoon dorst kreeg. Jouw beschrijving komt daar dichtbij in de buurt!
Dat boek ‘Wild’ is kort geleden nog verfilmd, trouwens. Ik heb ‘m zelf niet gezien. Misschien iets voor als jullie weer terug zijn?
Succes maar weer met de volgende etappe! Doe zo voort!
Ha lieve Roeland en Marga,
Ik heb jullie laatste berichten hardop aan Annelies voorgelezen, ik aan de keukentafel en zij aan het koken (tuurlijk) en zo waanden we ons alletwee in Spanje. Dankjewel! We hopen dat jullie zo kunnen blijven genieten als je tot nu toe hebt gedaan. We hebben ons met jullie verwonderd over allerhande, zoals bijvoorbeeld over de man met de bovenbeenprothese, voor wie ik blij was dat hij tenminste zijn onderbeen nog had! Ook hebben we ons huiswerk gedaan wat betreft het bezoek op 5 mei (wel moeten opzoeken) en de haiku..hopend op een bad (beetje plat misschien). Ga zo door! Liefs van ons.
Ha broer en zus,
Oef, dat was een hoop leeswerk na een weekje Duitsland. Ik ben weer helemaal op de hoogte van jullie wel en wee. Ik heb jullie berichten natuurlijk in chronologische volgorde gelezen en ik was stomverbaasd toen ik het woord "bus" in jullie verslagen las. "De bus naar Burgos", dat kan niet waar zijn, dacht ik. Roeland, die bij nul graden de Alpe d'Huez gefietst heeft, die samen met mij op één dag rond het IJsselmeer gereden is, die Marga zo gek heeft gekregen nachtmarathons te lopen: deze Roeland pakt de bus op de camino? Onmogelijk. Eerder zullen vissen in boomtoppen nestelen, eerder zal de zon in het westen opkomen, dan dat de Man van Staal en de Vrouw van Stortbeton een enkeltje Burgos kopen. Ik zag jullie in gedachten al achter het raampje van de bus naar buiten zitten staren, vol spijt en zelfverwijt de eindeloze meters tellend die jullie eigenlijk hadden willen lopen. Het bewijs is nu wel geleverd: een echte engelbewaarder leidt jullie weg en behoedt jullie voor beslissingen waar je achteraf spijt van had gekregen.
Al lezend kwam ik jullie aanzet tot een haiku tegen en ik heb me verstout als slotregel "de weg is het doel" aan te vullen. Zo beschrijf je het verderop zelf ook, Roel. Santiago is in naam het doel van jullie tocht, maar in het werkelijkheid gaat het om de tocht zelf. De Griekse dichter Kavafis (begin 20e eeuw) heeft over dit thema een prachtig gedicht geschreven, met de titel "Ithaka"; dat is het eiland waar Odysseus woonde. Ik kopieer het hieronder. Als je "Ithaka" vervangt door "Santiago", slaat het gedicht ook op jullie tocht.
Veel plezier op jullie verdere tocht en dikke knuffel,
Gerard
Ithaka
Als je op je tocht naar Ithaka vertrekt,
Smeek dat je weg heel lang mag zijn,
vol avonturen, vol ervaring.
De Laestrygonen en de Cyclopen,
en de toornige Poseidon moet je niet vrezen;
zulke wezens zul je nooit vinden op de weg,
als je denken hoog blijft, als een uitgelezen
bewogenheid je lichaam en je geest bezielt.
De Laestrygonen en de Cyclopen,
de woeste Poseidon zul je niet ontmoeten,
als je ze niet met je meedraagt in je ziel,
als je ziel ze niet voor je ogen plaatst.
Smeek dat je weg heel lang mag zijn.
Dat er vele zomerse morgens zullen zijn
waarop je, met wat een voldoening, wat een vreugde
zult binnengaan in voor het eerst aanschouwde havens;
en dat je moogt vertoeven in Phoenicische stapelplaatsen,
en daar goede waren kopen kunt,
parelmoer en koralen, amber en ebbehout,
en zinnestrelende parfums van elke soort,
zo overvloedig als je kunt zinnestrelende parfums;
en dat je naar veel steden in Egypte gaan moogt
om te leren en te leren van de wijzen.
Houd altijd Ithaka in je gedachten.
Daar aan te komen is je bestemming.
Maar overhaast de reis volstrekt niet.
Beter dat die vele jaren duren zal,
en dat je, oud al, landen zult op het eiland,
rijk met alles wat je onderweg hebt gewonnen,
niet verwachtend dat Ithaka je rijkdom geven zal.
Ithaka gaf je de mooie reis.
Zonder dat eiland was je niet op weg gegaan.
Verder heeft het je niets meer te geven.
En als je het armelijk vindt, Ithaka misleidde je niet.
Zo wijs als je bent geworden, met zoveel ervaring,
zul je al begrepen hebben wat Ithaka's betekenen.
K.P. Kavafis