Gisteravond meldden we onze aankomst in SdC, vandaag wat meer nieuws. Aan ales komt ook werkelijk een einde ook al denk je dat het nooit meer ophoudt.

Donderdag liepen we door prachtige natuur in een wisselend leger peregrinos. De dag ervoor werden we al omgeven door scholieren, die wilden heel graag praten. Ik werd meteen voor altijd vrienden toen ik een aantal details over hun voetbalclub la Coruna kon opdreunen en het Spaanse elftal ophemelde. De jongetjes wilden per se op de foto. Een dag later kwamen ze extra dag zeggen. We stopten in Pedrouzo, 20km voor Santiago en troffen daar wederom Han. Een ervaren peregrino (5x op meerdere trajecten). Die kan dus veel verhalen en hield niet meer op. Dat voedt natuurlijk onze honger naar meer avontuur. Na een stevige behandeling van Margas voeten vroeg op bed want ook vroeg op; we zijn er om 5.45 al uit en lopen in schemerdonker de laatste kms in.

De beleving is echt anders nu je op het eindoel aanloopt, eigenlijk wil ik er gewoon zijn en verder niks. De tocht is ondanks de soms wat opgeblazen gidsverhalen over lawaai, verkeer en bebouwing tot binnenkomst van Santiago prachtig. In een aanzwellende golf rugzakken banen we ons een weg tussen de toeristen en locals (volstrekt gewend aan de dagelijkse optocht) naar de kathedraal. Klokslag 12 lopen we handinhand het grote plein op. Een overweldigend gevoel van trots maar vooral geluk en dankbaarheid golft door me heen. De afgelopen weken was ik snel emotioneel, ook nu houdt ik het niet droog. De lading is groot maar die houd ik graag vor ons zelf.

Na de foto shoot op zoek naar een kamer en nu geen bed in een municipal. We hebben geluk, kamer met uitzicht op de kerktorens. Overigens vind ik het gigantische complex minder mooi dan Burgos en Leon. We blijven 2 nachten en verkleden ons direct tot toerist, dat voelt echt anders dan reiziger/loper.

Zoals gezegd ontmoeten we zus Annemieke en nicht Suzanne, die liepen vanuit Porto. Het wordt een geweldige middag en avond met eindeloze verhalen en anecdotes; Han is er ook. Tussendor gaan we naar de mis die eindigt met een geweldig spektakel als een enorm wierookvat aan een enorme slinger door de kerk zwaait, acht monniken hangen met hun vole gewicht aan het aandrijfkoord. Kijk vooral even op youtube!!

We nemen nog een afzakkertje in een prachtig jugendstill achtig cafe met een life pelgrimsact, heel leuk. Veel lopers zetten vannacht de bloemetjes buiten en hun beste beentje drinkend voor. Nachtelijk gezang galmt door de straten, ik hoor er 1 alle etappeplaatsen opdreunen, hij is zo te horen heel trots.

Vanochtend halen we ons Compostella, een soort diploma bij het Pelgrimsbureau. De wachtijd valt mee maar loopt soms op tot 2 uur. Compostella wordt gedateerd op 30 mei, de sterfdag van mijn vader. Dat is best speciaal, hij zou het prachtig hebben gevonden.

Vandaag toerist, morgen weer op pad maar wel met een heel ander gevoel. We gaan gewoon lekker op pad naar Muxia en Finistere en zullen zien. We houden jullie op de hoogte hoor,

Roeland