dag 19 naar Calzada del Cato 28km en dag 20 naar Reliegos 28km
Dag 19. Gister geen wifi, wat is een mens onthand... inmiddels een dag verder valt het niet mee je eea. Nog te herinneren zeg. In elk geval steeds vroeger op pad. Er is een zekere onrust in het pelgrimspeloton over slaapplaatsen en zo. Bovendien zijn de Spanjaarden 4 dagen vrij, kopen ze een credential (geloofsbrief), overnachten voor een drol als wouldbe peregrino. 'S ochtends maken ze een ommetje en bezetten weer een bed. Geef ze ongelijk, het is hun Camino, wij zijn te gast. De druktemakerij is totnu onnodig.
Laat ik het kort houden. De dag is zwaar maar de ontvangst maakt alles goed. Janine is onze hospitalera, een enorme lieverd. Ze creeert haar eigen entourage, niet overdreven maar simpel en oprecht. De albergue is maar half bezet, hij ligt op de oude route, de zgn. Calzada Romana, een trace van eindeloze vlaktes en desolate einders. Het is een donativo, je laat geld achter naar eigen inzicht en vermogen
We overleggen over allerhande omdat vandaag Marga's voet opspeelt. Een beetje bezorgd besluiten we rustig aan te doen en niet nerveus te worden, makkelijk gezegd trouwens.
Voor vertrek op Hemelvaartsdag raak ik echt hevig in paniek. Het laatste paar schoenen dat nog staat blijkt niet van mij, merde, fuck, gvd, alle heiligen kunnen even de hoogste boom in. Welke £€¥?&@ heeft mijn schoenen aangetrokken? De kloothommel blijkt nog aanwezig, een onpeilbare opluchting maakt zich van mij meester!! De schoenen zijn inmiddels een verlengstuk van mijn hele wezen. Bij terugkeer krijgen ze thuis een ereplaats! Elke dag zijn anecdote.
Op dringend advies van Janine lopen we de Calzada Romana en dat is een schot in de roos. We zien uiteindelijk 4 (!) Peregrino's. We lopen 4 uur tegen een bulderende wind over de laatste hoogvlakte voor Leon. Uitwaaien kan niet alleen in Zandvoort. Af en toe waaien de stokken de lucht in. Ik maak nauwelijks fotos en bedenk dat het vandaag vooral om geluid en horen gaat en minder om wat je ziet, het is allesbepalend. Soms valt de wind weg en is het oorverdovend stil.
We zijn zo blij dat Margas voet zich goed herstelt, we lopen bewust met de 'handrem' erop en dat werkt goed.
We komen fit en vooral uirgelaten aan in Reliegos. De hospitalero komt pas als je hem belt. Na installatie leggen we aan in bar Elvis met een barkeeper waar je direct blij van wordt. Hij maakt zijn eigen feestje, aanstekelijk en gastvrij. De muur getuigt daarvan, met graffiti, shirts en gadgets van blije pelgrims. Met Gwen nemen we de avonturen van anderen door, niet iedereen zit er nog lekker bij. We lopen morgen naar Leon, godallemachtig. Dan hebben we 466km gelopen.
Tot slot, bodschapjes doen is een belevenis op zich. Ditmaal in een winkeltje aan huis, alles piepklein en rommelig maar tot in de puntjes verzorgd. Winkelier was zichtbaar blij met de klandizie.
Roeland
Reacties
Reacties
Ha Roeland en Marga,
Wat een nachtmerrie: je schoenen weg. En wat stom dat die peenhaas dat zelf niet in de gaten had. Voortaan maar twee schorpioenen/drollen/kikkers/muizenvallen in je schoenen stoppen voordat je gaat slapen: dat zal zulke sukkels een lesje leren.
Ook schrikken van die voet van Marga. Schoenen kwijtraken is een ding, maar dan kun je altijd nog nieuwe kopen. Met voeten lukt dat niet. Fijn dat het vandaag weer beter ging.
Je verhaal over die bulderende wind doet me denken aan een van onze wandelweekends, in de buurt van Nijmegen, Roel. Ik weet nog hoe bekaf we werden van dat geloei in je oren de hele dag. Jeanette en ik hebben in de Apennijnen een keer in een berghut overnacht die met keilbouten van minstens tien centimeter diameter in het beton was vastgeschroefd, anders zou de hele hut wegwaaien. Volgens de eigenaar moesten schaapherders zich daar maar niet vertonen, want bij een beetje storm woeien de schapen gewoon door de lucht. Wij hebben dat maar als een broodje schaap beschouwd, maar nu ik jouw verhaal lees, ga ik het toch geloven.
466 km: dan zijn jullie al ruim over de helft. Gevoelsmatig zijn jullie dus aan de afdaling begonnen. Ik ben benieuwd of dat inderdaad lichter wordt. "Wie honderd mijl moet lopen, moet negentig mijl als de helft beschouwen", luidt een oud Chinees spreekwoord (ik verzin dit niet: het is het motto van een roman van Siegfried Lenz). Op die manier bekeken zijn jullie nog maar net begonnen, wat ook weer zijn voordelen heeft: nu heb je nog meer dan de helft van je reis tegoed!
Hartelijke groet,
Gerard
Wauw Roeland en Marga wat een geweldige beleving en al ruim over de helft!!! Top.. en jullie nemen ons echt mee door het blog zo leuk bij te houden:)!
Sterkte met alle pijn(tjes) .... En geniet verder ????
Groetjes Nicole
???= !!!!!!! ;)
Beste Roeland en Marga, met rooie oortjes houd ik elke dag jullie belevenissen bij. Fijn, dat alles zo in het algemeen zo goed gaat, behalve dan vandaag die schoenen en die voet van Marga. Die voeten hebben dan ook wat te lijden en te verstouwen: je eigen gewicht en dan nog je rugzak. Ik heb wel eens medelijden met ze, want ze moeten ook nog het contact met de bodem opvangen. Maar jullie zijn echte optimisten en doorzetters; ik gad eigenlijk nooit erwacht, dat jullei aan een dergelijke tocht zouden beginnen. En dan zijn Annemiek en Suzan ook bezig met hetzelfde doel, maar dan vanuit een andere plek. Als ik jullie reis kan lezen lekker in een luie stoel achterover met een pot thee naast me en eventueel de kachel even aan, voel ik me stiekum rijk, maar benijd jullie voor je avonturen. Ik hou het bij en veel sterkte verder,
oom Jan
Jullie lopen geen kinderachtige afstanden, wij doen het tot nu toe iets rustiger aan. Misschien willen jullie de Meseta nu wel achter je laten. Wij hebben daar ook hagelbuien, regen en storm gehad. Heb je geen capuchon, dat houdt de herrie wat tegen.
Ik ben daar altijd zo bang voor geweest, dat r iemand mijn schoenen zou pakken. Vorig jaar is en meisje haar schoenen zo kwijtgeraakt. Met nieuwe stappers liep ze de voeten vol blaren. Drama!
PS Zitten jullie in de albergue bij de twee broers hospitaleros met de pan paella? Hebben jullie ook moeten zingen?
In de editie van Gent-Wevelgem van dit jaar werden de renners van hun fiets geblazen, en vandaag was het dus raak op de Spaanse hoogvlakte. Moesten jullie af en toe nog achter afgewaaide zonnehoeden aanrennen? (Gelukkig, zonnehoed schrijf je zonder tussen-n. Ik heb het even nagekeken op woordenlijst.org. Het zou toch al te dol worden als het zonnenhoed zou moeten zijn. Ah, de spellingschecker protesteert ook tegen de spelling zonnenhoed!)
De verkeerde schoenen aantrekken, hoe krijgt iemand het voor elkaar zeg! Ben je toch nog beleefd gebleven tegen deze amateur-pelgrim? Nou ja, gelukkig waren je schoenen niet ten hemel opgestegen.
Wat was (ik begrijp dat ik intussen de verleden tijd mag gebruiken) er eigenlijk aan de hand met de voet van Marga? Is dat probleem na vandaag uit de wereld, of blijft net nog opletten geblazen?
Morgen de aankomst in Léon, begrijp ik? Dan wens ik jullie alvast een goede aankomst en een goed verblijf in deze tweede grote stad op de route. (Volgens mij hebben jullie de hoogvlakte inmiddels ook wel een beetje gezien (en gehoord), of vergis ik me daarin?)
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}