Mooi hier. Mooi.Mooi.
Als je naar Santiago bent gelopen lijkt die afstand naar Finisterre een peuleschil. Dat is niet waar. Het heuvelf en hobbelt hier. Je moet nog wel even je beste beentje voor zetten. Lastig want ik zet ze om de beurt naar voor. Het is echter heel erg de moeite waard. Dat waar ze in de botanische tuinen in Utrecht hun best voor doen om na te bootsen ligt hier kant en klaar. Je hoeft alleen maar te kijken en te genieten. Ook al slaat vermoeidheid toe (ik doe na het wandelen echt niks meer) ik zou het ook niet gemist willen hebben.
We werden vandaag verzorgd door een aardige Braziliaan. Hij ging koken voor zichzelf maar het was te veel. Of we mee wilden eten. TUURLIJK. Nog nooit zulke lekkere paella gegeten. Hij vond zelf dat het mislukt was. Aangebrand maar wel gaar. We hebben gewoon de bodem niet leeggeschraapt. Hij was niet gewend aan alectrisch koken. Thuis kookt ie op gas. Toch wel een kunstje.
Tot nog toe zijn er nog maar 4 pelgrims in de alberge waar we slapen. Lekker rustig.
Hoogtepent van deze dag na vele hoogtepunten op de hele reis: meerdere spinnewebben in hat natte, lange gras terwijl de zon er op scheen. De dauwdruppeltjes hingen er nog in en schitterden in de zon.
MOOI! Marga
Reacties
Reacties
Gisteren dacht je al een keer aan de bloemen in je tuin, aan het dicht bij Jelmer en Eva zijn, aan een echte Nederlandse hap, en daarnaast lijkt de vermoeidheid steeds sneller toe te slaan: het heeft er alle schijn van dat het idee van naar huis gaan steeds aantrekkelijker begint te worden. Maar intussen weten jullie nog steeds te genieten van al het moois om jullie heen, en hebben jullie nog steeds leuke ontmoetingen. Ga nog even lekker door met het vullen van die snoeptrommel vol herinneringen en ervaringen, geniet morgen van de aankomst bij de oceaan, en neem het er dan nog even flink van!
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}