Gele lissen

Vandaag werd ik door de gele lissen onderweg bepaald bij onze eigen tuin. De gele lissen in onze tuin zijn vast en zeker al uitgebloeid, altijd in mei. Ik krijg zin om mijn handjes te laten wapperen thuis. Ik geniet nog steeds, maar thuis gaat lonken.

Jelmer en Eva, eens even weer dicht bij ze te zijn. Een echte nederlandse hap mmmmmm.

De wandelingen, nu na Santiago, zijn echt prachtig. Hoe mooi kan de natuur zijn. Een waterval, kleintje maar. Grote stenen in de stroom van het water en daarom heen massa's fluitekruid. Een klein paradijsje. Zo wandelen is geweldig. Ik ben ontzettend blij dat ik dit mag meemaken.

Liefs Marga.

dag 38 naar Santa Marina 22km

Vandaag zijn we in een andere (wandel)wereld beland. Na de overgang gisteren hebben we nu allebei het Finistere-gevoel (?), de spelling blijft tot het einde een verrassing! Vanochtend ontbeten we met een Spanjaard die 6 m/j samen met zijn hond loopt. De hond is een zwarte joekel die de hele tijd geduldig wacht maar bijna niet is te houden, zoveel zin heeftie. Hij loopt met gemak 40 km/d, zijn baasje doet zijn best. We liepen ze later vandaag voorbij, ik herkende hem....aan zijn hond.

We leven samen al weken in een afgesloten wereld en hebben echt geen idee, dat is ook een beetje eng. Ongetwijfeld staat de wereld ook nu in brand, hoeveel peregrinos er ook voor de wereldvrede of andere nobele doeleinden op stap zijn. Soms negeer ik de neiging tot NU of NOS.nl, ik doe pas week 24 (huh?) weer mee. We blijven op de hoogte van directe familie via blog, whatsapp en telefoon. Jelmer krijgt vandaag de sleutel van zijn appartement in Delft, Eva deed een goed tentamen en had haar disputsgala met een blitse date. We denken vaker aan mama, ze heeft geen idee van onze avonturen, dat is ook jammer maar goed zoals het is. We denken ook aan mijn tante Addie en wensen haar de komende weken alle sterkte.

We reserveren vandaag voor het eerst overnachting omdat er ter plekke maar 36 bedden zijn, rustig gevoel. We lopen door een typisch Galicie landschap, rustiek en landelijk en (dat ook) voortdurend op en neer. We zijn blij als we er zijn, het motortje gaat inmiddels eerder haperen. Pijntjes spelen op en verdwijnen weer maar sommige zijn inmiddels blijvend. Maar we zijn taaie rakkers, let maar op. Het legendarische koppel Meulenkamp/Boter is onverwoestbaar! We blijven ons goed verzorgen, na een grote pils doen we een flinke tuk.

Vandaag bedacht ik wat ik al weken overbodig op mijn frele rug meesjouw en dat is ondanks alle eindeloze overwegingen heel wat. We bespaarden op allerlei details maar namen toch nog teveel mee: 1 onderbroek en -hemd, aftershave, 1 fleeze, 1 telefoonsnoertje, 1 stekkertje, 1 paar sokken, 1 overhemd (hoe verzin je het?), 1 paar stokken (Marga gebruikte ze echt nooit!) en 1 zonnebril (na 3 dagen toch al kapot). Marga had ook wel onnodigs mee misschien. Dat is zomaar ruim 1 kilo samen en dat telt. Die zak is soms behoorlijk zwaar, maar het went gewoon. 7, 10 of 14kg is ook maar een idee.

We gloeien nog steeds van trots, de Compostela zit netjes opgeborgen in een koker maar is voelbaar. We ploegen voort,

Roeland

dag 37 naar Negreira 22km

Zaterdag hadden we een heerlijke toeristendag: meerdere terrasjes voor koffie, broodje en later een borrel, geslenterd door pittoreske en schilderachtige straatjes, gesnuffeld in kleine boetiekjes en galerietjes, op een bankje in een lommerrijk parkje naar mensen kijken, terug in de tijd met de lokale folklore (pelgrims dus in bruine pijen met Jacobsstaf) en natuurlijk souvenirs scoren. We maakten wel serieus werk van de kathedraal met audiotour, dat is toch erg leuk hoor. Voor de details over de apostel Jacobus, de vondst van zijn stoffelijk overschot en de verschijning van Maria verwijs ik graag naar onze introductie en Wikipedia. Hoewel je alles niet te letterlijk moet nemen heeft dit wel bijgedragen tot de bijzondere status van Santiago in de RK kerk.

Zondag vervolgen we onze tocht naar Finistere, een extraatje dat we tot voor een week achter de hand hielden maar ons nu kunnen permitteren. Onze lijven en hoofden zijn nog voldoende in conditie dus huppekee. Bij opstaan merken we allebei direct dat het toch anders is dan die voorgaande weken. Dat wordt in de loop van de dag ook bevestigd, misschien wel omdat we dat eigenlijk graag willen. Nu we van Heilige Jacobus weglopen is direct het weer omgeslagen, dik bewolkt, mistig en zelfs wat regen; dit allemaal na een maand (!) stralend weer. Je gaat er bijna in geloven dat...

Er zijn veel minder pelgrims, de voorzieningen dunner gezaaid, een echt ander landschap en een andere sfeer, we vinden het allebei heerlijk hoor. We worden op gegeven moment van de weg gereden door een enorme stoet fietsrecreanten in volle galop met de allure van een Tourpeloton. Over 5 weken Grand Depart in Utrecht, wat wordt dat mooi! We hebben een planning voor 5 dagen (totaal 115km) en hebben geen haast. Toch zijn we er al om 13 uur.

Vandaag een echte slaapzaal met 20 stapelbedden waarvan overigens een enkele is bezet, lekker rustig. We gaan ff knorren, biertje doen en zelf weer eens koken, dat wordt dus pasta met een prutje.

Dank voor al jullie felicitaties, we zijn daar heel blij mee.

Roeland

Santiago is bereikt!!

Even voor twaalf uur gisteren waren we in Santiago op het plein voor de kathedraal. We stonden er nog maar amper en de klokken begonden te luiden. Het was schitterend weer. Gelukje! In Santiago schijnt het nogal eens te regenen.

De kathedraal staat deels in de steigers. Het lijkt er op dattie een flinke schoonmaakbeurt krijgt. Het gedeelte dat al ontdaan is van mos, gras e.a. gewas ziet er een stuk witter, frisser uit. Hij wordt er weer een stuk mooier van. Ook nu weer een immens grote kathedraal waar je uren zou kunnen rondkijken. Gisterenavond naar de palgrimsmis geweest. Het was natuurlijk in het Spaans maar ik kon het toch aardig volgen. Hoogtepunt van de mis was een immens groot heen en weer zwaaiend wierookvat. Deze werd met zo'n kracht heen en weer gezwaaid dattie bijna het plafond raakte. Ze zullen wel uitgevogeld hebben hoever ze kunnen gaan zonder brokken te maken. Het koord waar het vat aan hing kon het ook verdragen.

De binnenstad hier is mooi. Oude smalle straatjes, veel winkeltjes en terrasjes. Het is leuk om hier rond te slenteren. Als cadeautje voor het behaalde doel heb ik mezelf een t shirt cadeau gedaan met een opdruk van een peregrino met een wandelstok.

Vandaag een rustdag. We hebben nog tot 8 juni. Morgen wandelen we het eerste stuk naar Finisterre. Daar doen we een dag of 5/6 over. Daar zitten we aan de oceaan. We wandelen voor een deel ook over het strand. Finisterre wordt ook wel het eind van de wereld genoemd.

Afgelopen week heb ik geen enkel moment aan Finisterre willen denken.Ons doel was Santiago en dan hadden we gedaan wat we ons voorgenomen hadden. Heel voorzichtig, ergens op de achtergrond was er wel de wens om door te (kunnen) lopen. Nu hebben we het er niet eens over. Het is voor ons allebei een vanzelfsprekendheid geworden.

Met een bronstig stier is mijn parate kennis weer oke. Met al die grote pilsen weet je het maar nooit. Ik dacht trouwens dat herten bronstig waren maar wat maakt het ook uit. We weten inmiddels waar we het over hebben.

Jullie een fijn weekend allemaal. Ik ben tegenwoordig steeds een dag vooruit. Gisteren dacht ik dat het zaterdag was, nu heb ik het gevoel dat het zondag is . Raar hoor. Fijn weekend dus, kus. Marga

dag 34 en 35 vervolg

Gisteravond meldden we onze aankomst in SdC, vandaag wat meer nieuws. Aan ales komt ook werkelijk een einde ook al denk je dat het nooit meer ophoudt.

Donderdag liepen we door prachtige natuur in een wisselend leger peregrinos. De dag ervoor werden we al omgeven door scholieren, die wilden heel graag praten. Ik werd meteen voor altijd vrienden toen ik een aantal details over hun voetbalclub la Coruna kon opdreunen en het Spaanse elftal ophemelde. De jongetjes wilden per se op de foto. Een dag later kwamen ze extra dag zeggen. We stopten in Pedrouzo, 20km voor Santiago en troffen daar wederom Han. Een ervaren peregrino (5x op meerdere trajecten). Die kan dus veel verhalen en hield niet meer op. Dat voedt natuurlijk onze honger naar meer avontuur. Na een stevige behandeling van Margas voeten vroeg op bed want ook vroeg op; we zijn er om 5.45 al uit en lopen in schemerdonker de laatste kms in.

De beleving is echt anders nu je op het eindoel aanloopt, eigenlijk wil ik er gewoon zijn en verder niks. De tocht is ondanks de soms wat opgeblazen gidsverhalen over lawaai, verkeer en bebouwing tot binnenkomst van Santiago prachtig. In een aanzwellende golf rugzakken banen we ons een weg tussen de toeristen en locals (volstrekt gewend aan de dagelijkse optocht) naar de kathedraal. Klokslag 12 lopen we handinhand het grote plein op. Een overweldigend gevoel van trots maar vooral geluk en dankbaarheid golft door me heen. De afgelopen weken was ik snel emotioneel, ook nu houdt ik het niet droog. De lading is groot maar die houd ik graag vor ons zelf.

Na de foto shoot op zoek naar een kamer en nu geen bed in een municipal. We hebben geluk, kamer met uitzicht op de kerktorens. Overigens vind ik het gigantische complex minder mooi dan Burgos en Leon. We blijven 2 nachten en verkleden ons direct tot toerist, dat voelt echt anders dan reiziger/loper.

Zoals gezegd ontmoeten we zus Annemieke en nicht Suzanne, die liepen vanuit Porto. Het wordt een geweldige middag en avond met eindeloze verhalen en anecdotes; Han is er ook. Tussendor gaan we naar de mis die eindigt met een geweldig spektakel als een enorm wierookvat aan een enorme slinger door de kerk zwaait, acht monniken hangen met hun vole gewicht aan het aandrijfkoord. Kijk vooral even op youtube!!

We nemen nog een afzakkertje in een prachtig jugendstill achtig cafe met een life pelgrimsact, heel leuk. Veel lopers zetten vannacht de bloemetjes buiten en hun beste beentje drinkend voor. Nachtelijk gezang galmt door de straten, ik hoor er 1 alle etappeplaatsen opdreunen, hij is zo te horen heel trots.

Vanochtend halen we ons Compostella, een soort diploma bij het Pelgrimsbureau. De wachtijd valt mee maar loopt soms op tot 2 uur. Compostella wordt gedateerd op 30 mei, de sterfdag van mijn vader. Dat is best speciaal, hij zou het prachtig hebben gevonden.

Vandaag toerist, morgen weer op pad maar wel met een heel ander gevoel. We gaan gewoon lekker op pad naar Muxia en Finistere en zullen zien. We houden jullie op de hoogte hoor,

Roeland

dag 34 naar Pedrouzo 22km en dag 35 naar Santiago de C 20km

We hebben jullie twee dagen in spanning gelaten over de ontknoping. Nu pas laat op de avond heb ik tijd, gelegenheid en zin om onze glorieuze intocht in SdC vol trots te melden. De afgelopen dagen ook weer veel beleefd waaover morgen meer.

Het was fantastisch samen, om nooit te vergeten!

Roeland

dag 33 naar Ribadiso da Baixo 21km

Zoals gezegd, 27 jaar getrouwd, toch ook wel een beetje speciaal hoor. Wie had destijds gedacht dat we nu,..., nou ja niemand. Er is in dat opzicht heel wat gebeurd en daar zijn we reuze blij mee. Jelmer en Eva stuurden ons een lief filmpje met live gelukwensen, een mooi begin van de dag natuurlijk.

Inmiddels zijn niet alleen wij maar alle peregrinos overtuigd van de eindstreep, er heerst een uitgelaren en wat opgewonden sfeer en ieder kijkt vooruit naar de aankomst. Het is vergelijkbaar met een marathon na het 40km punt, dan ga je het halen!! Blijft echter dat we supertrots zijn op de fysieke en mentale prestatie maar primair intens blij met de totale belevenis.

Ik dacht vandaag aan alles dat ik ga missen en dat zijn vooral geluiden: geknerp van steentjes, getik van stokken, gekleper van schelp en kalebas op mijn rug, Spaans geratel, gestommel van vroege peregrinos, de vogeltjes, het stomen van de koffiemachine en de kleine aanwijzingen van Marga. Als vanzelf wijst ze me op details die ik anders niet opmerk zoals bloemetjes, ooievaars (!), schelptekens in de straat, aanwijzingen voor albergues en ga maar zodoor. De vanzelfsprekendheid ervan is altijd prettig en vertrouwd.

Ook nu weer vinden we een toplocatie, door de beschrijving in de gids is Marga spontaan ons plan voor een privado vergeten! We overnachten in een oud leistenen complex aan een riviertje met strandje, pootje baden dus.

Het gebruikelijke boeket bloemen is ditmaal een met zorg samengesteld veldboeket van wilde roosjes, verder niks te vinden maar welgemeend.

We hebben inmiddels besloten zondag door te lopen naar de kust (Finistere en Muxia), tijd genoeg en goeie zin. We makeen afspraak met zus Annemieke en nicht Suzanne voor een meet and greet voor de kathedraal.

Roeland

Crolse stier???

We hebben weer een machtig mooi plekje gevonden op het Spaanse platteland. Het laatste uur heb ik me vermaakt met te gluren naar een krolse.....hoe heet dat nou voor stieren .....stier. In de eerste plaats vermakelijk. Hij kreeg het niet voor elkaar. Zijn 'dame' ging gewoon door met grazen.! Bij hem ontbrak er het e.e.a. aan lenigheid.Er ligt hier ook nog een kalf in de wei. Vast niet van hem.

Vandaag weer door een prachtig stukte Spaans platteland gewandeld. Echt mooi. De coridores zijn mooi. Links en rechts een soort muurtje van gestapelde leisteen met begroeiing er door heen en erachter. Soms bomen die er helemaal over heen gegroeid zijn. Voelt heel beschermd en beschut. Als het erg warm is lekker koel.

Roel zei het al, vrijdag Santiago. Met weer een prachtige kathedraal natuurlijk. Onderweg zijn we langs veel kleine kerkjes gekomen. Een aantal hebben we van binnen ook gezien. Je kan ze niet allemaal van binnen bekijken. Je wordt dan wat kerkmoe. Toc , ondanks dat er geen echte kunst te zien is , vind ik die kleine kerkjes leuker. Minder opsmuk, meer eenvoud. Voor wie dat aangegeven had en ook voor een heleboel andere 'ons dierbaren' (voor wie dat wil) hen ik eeb grote voor allemaal kaars opgestoken. Als het goed is brandt hij nog.

Na een slaappie onder de boom en wat massage aan mijn voet en straks een warme maaltijd, daarna een flinke nacht slapen ben ik weer helemaaal klaar voor de twintig van morgen.

27 mei, 27 jaar getrouwd!!! Wordt vast een extra leuke wandeling.

GroetjesMarga.