Dag allemaal, Geen wifi dus een paar dagen geen nieuws vanaf de Camino, maar daar zijn we weer! We wetden zelfs al ge- of vermist begrepen we. Nou, nog steeds alive and kicking hoor.

Dag 16 (zondag 10 mei) naar Villamentero de Campo 24km

We krigem steefs meer plezier in vroeg opstaan en vertrekken. Om 7 uur waren we - zonder ontbijt, alles dicht - al op pad. Nog gauw even terug om de zonnehoed op te halen (deze dagen onontbeerlijk) en hup er tegenaan. Zo vroeg worden de schaduwen echt immens lang. Na 2 uur in een oud schoolgebouw koffie en een gehakt broodje, zo vroeg ook al heel lekker. We naderen de lastigste stukken hoogvlakte , het is steeds vaker onderwerp van gesprek. Je kunt je afvragen of dat nou juist wel of miet prettig is. In elke geval kunnen ook perwgrinos elkaar behoorlijk opnaaien. Daar doen we lekker miet aan mee!

Mooi voorbeeld: terwijl ik mijn schoenen schoonmaakte zag ik dat er wat stiksel loslaat. Marga wist dat een paar dagen maar had bewuat neits gezegd....Om over na te denken.

Vandaag loopt de laatste 10km langs de provinciale weg , kaarsrecht en meedogenloos. We zijn dik tevreden met de afstand en ploffen neer in de in buitenlandae gidsen vermelde 'hippie albergue' van de Camino. We zijn al getipt door Suzanne en Annemieke. De hospitalero is de huisbaas van neef Maarten. Een vrije vogel met heel eigen ideeen over de opvang van pelgrims. Zijn albergue is een oase met ruime tuin, ezels en kleinvee, gigantische maaltijdslades en een enorme gastvrijheid. Alle jaren 70 gouwe ouwes schallen uit de luidaprekers, afgewisseld met gregoriaanse muziek. We besluiten al gauw een extra dag te pakken in dit lustoord.

Tot slot, vooraf hadden we veel vertrwoen in de hele onderneming, inmiddels raken we ervan overtuigd dat het ook gaat lukken mits zich geen calamiteiten voordoen.

Roeland