Lieve mensen, ik kan bijna niet meer wachten. Ik wil gaan. Al het gewandel en getrain in het nederlandse, we hebben uren pret gehad (en zere voeten, kuiten, spieren en wat dies meer zij). Mijn kuiten zijn wel anderhalf keer zo dik als dat ze waren. En ook al was het zo goed als een camino, we zijn dik toe aan de echte camino.

Vrijdag a.s. in alle vroegte gaan we, nog 7 nachies slapen. Ik zet nog net geen streepjes op de muur. Jelmer en misschien Eva ook wel brengen ons naar de trein. Heerlijk hè, een jong volwassen zoon en dochter die dat voor je doen en die je ook in het volste vertrouwen achterlaat met hun eigen besognes en ze willen niet anders want we moeten vooral niet denken dat ze dat niet kunnen..

Ik vind het zo bijzonder, we hebben onze kans gecreëerd. Alles zit op dit moment mee. Het kan gewoon en toch is het niet gewoon. De eerste wandelingen. 15 km is normaal, 20/22 is fijn, na 30 km eufoor, ik heb het gedaan, het kan. Inmiddels weten dat je in 3 maanden 800 km kan lopen, nu nog een keer in 35 dagen met een uitloop naar 40/42. Af en toe 's nachs wakker worden en als eerste denken, "dit lukt me nooit".

Er ligt al een heleboel rugzakvulling klaar. Overal over nadenken. Veiligheidsspelden voor als je sokken niet snel genoeg drogen. Shampoo in een minipotje en ook een beetje wasmiddel. Lekkere geurtjes beter thuis laten (ik heb nog wat monstertjes voor hele speciale gelegenheden). morgen gaan we de hele handel controleren, al is het alleen maar voor de leut.

Ik zou het prachtig vinden Annemieke en Suzanne te ontmoeten in Saantiago na hun tocht vanuit Porto. Nog een dag zo daar met ons vieren, wat napraten.We zullen zien.

Roel ziet zichzelf al helemaal de eerste dag door die (!!!)! poort wandelen, ik hou me bezig met de meseta waar je je te pletter gaat vervelen. Zou dat voor mij nou ook zo zijn, ik kan uren zwijgen, rondkijken, lopen. Moet ik nou echt omdat het 'des pelgrims is' 10 km over een saai, grijs industrieterrein lopen? terwijl je de bus kan pakken.....en daarna witte bonen eten?? We gaan het beleven.

Een dansvriendin zei: als je dit kan zit het ook wel goed met je relatie met Roel...... Nooit over nagedacht. Ik zei: Als het niet goed is gegaan zal ik je dat na de camino vertellen.

Nou, zo gaan wij op weg dus. Ik wou dat het vrijdagmorgen was.

Vandaag een nog maar net overleden vriendin herdacht. Ik was dol op die malle ouwe beer.

.