De 'reisgids van de Camino hebben we wat aangepast. We eindigen niet in Logrono (hoofdstad van Rioja) maar lopen door naar Navarete. Het is onverwacht pittig door de warmte maar ook door de lange trip door de stad, druk en omrustig. De wijnvelden zijn schier eindeloos, maar nu nog niet in volle bloei. Navarete en veel andere stadjes hebben veel gelijkenis, een dikke vestingwal en een kerk op het hoogste punt. Er is veoeger veel gevochten en gebeden! De lunch als hoogtepunt was ditmaal langs de snelweg, ook dat is de Camimo. Het is niet altijd halleluja en hosanna.

Het middagverblijf was heel plezierig. Na een kort bezoek aan de kerk (stikdonker, we zagen bijna niets) genoten we op een Spaans terras van de welverdiende.... Daar troffen we zowaar een Nederlandse, tot nog toe hooguit 10 in 8 dagen lopen, bijzonder.

Voor het menu peregrino belandden we in een albergue met een net neiuwe eigenaar, fantastisch gegeten voor samen allin €25, hoe kan dat? We tafelden met een Canadees echtpaar van 70+, als dat je toch gegeven is. Leuk om te merken dat motieven voor de Camino zo kunnen verscillen. Nicht Suzanne vertelde al dat dat neits uitmaakt. Onze tafelgenoten lieten het dessert staan voor de mis, ieder op eigen wijze.

We hadden het nog over het verschil tuasen wanfelen en lopen. Wandelen is vooral recreatief, lopen is een manier van reizen, te voet. We voelen ons reizigers door een prachtig land, elke ervaring en belvenis telt. We vinden het teveel om te onthouden maar slaan de ambiance in ons op.

Heel veel dank voor jullie reacties, we vinden het echt leuk zo contact te houden. Stof voor nicht Suzannes promotieonderzoek. Onze tafelgenoot is emeritus hoogleraar sociologie en religie en heel geintereaaeerd.

We gaan naar bed en blazen vannnacht weer ons deuntje mee in het snurkorkest, ik wist niet dat zoiets bestond!!

Roeland